resim altı yazıları, resimlenmiş diyaloglar olarak başlamıştır. gerçi işi mısır hiyerogliflerine, babil duvar resimlerine kadar götüren de var.
zamanla sıralı karelemeye, sayfanın tamamı üzerinden kompozisyona (kare boylarının oynanması, okuma yönünün değiştirilmesi, kare üzerine bindirme vs.) evrilmiş elbette bu arada konuşma balonları standart haline gelmiştir.
son onyıllarda edebi anlatımın artmasıyla, kare üstü anlatım kutuları düşünme balonlarını çr dünyasından -neredeyse- atmıştır.
pek çok altkültür gibi amerikan ekolünün egemenliğindedir. italyan ekolü (tom miks , tex , martin mystere ), fransız ekolü (enki bilal , asterix ) önemli ekollerdendir.
ülkemizde suat yalaz 'ın karaoğlanı gibi çizgi romanların altın çağında kayda değer başarıya ulaşmış örnekleri vardır. karaoğlan bir sinema yıldızını (kartal tibet ) doğuracak kuvvete gelmiştir.
80lerden sonra türkiye'de çr galip tekin gibi üztadların mizah dergilerindeki alanlarını genişletmesiyle soluk alacak yer bulmuştur.
sene 70'ler, 80'ler... ulan televizyon tek kanal, o da akşam başlayıp gece yarısı anıtkabir istiklal marşı ve kapanış... gerisi bir sürü karınca.
hah o yıllarda işte bildiğin çizgi roman formatında macera filmleriydi bildiğin. bir iki saatte okur bitirirdin. öyle roman gibi gözünde canlandırmak zorunda da kalmazdın hem. sonra ya eskisini götürür düşük bir fiyattan geri verip yenisini alırdın, veya kullanılmış bir tanesini bir iki günlüğüne kiralardın... ya da koleksiyonun varsa biriktirirdin. herkesin de bir favorisi vardı.
şimdi bakıyorum da son üç beş yıldır marvel aldı başını gitti. aynı şeyin kağıt formatından ekran formatına geçişidir özünde. geçmesi de lazımdır çünkü çizgi roman hali artık kimseyi tatmin etmez.