üniversite mezunu olmayı geçtim, dört işlem ((bkz: bakkal hesabı)) yapabilen hiç kimsenin düşmemesi gereken bir tuzaktır.
yıllardır irtibat kurmayan bir tanıdığınız aniden size yavşamaya başladıysa nedeni network marketing olabilir.
her üye 5 tane kurban bulsa, sistemin kurucusundan sadece 7 seviye uzaklaştığınızda toplam üye sayısı 100 000 e yaklaşıyor. ufak çapta bir anadolu şehri demek.
4 seviye daha ilerleyip 11. seviyeye ulaşıldığında türkiye nüfusuna yakın bir üye sayısına ulaşılıyor. yani sistemi kuran kişi ya da kurucunun ilk üyeleri içerisinde değilseniz kazanma şansınız yok.
5-6 yıl önce yeğenim başka bir şehirden ziyaretime gelip "dayım zeki adamdır, böyle fırsatı kaçırmaz" deyip anlatmaya gelmişti. çocuğu kandırmışlar.
uzun uzun anlattım, ikna olur gibi oldu. "sistemin kurucusuna kaç seviye uzaklıkta olduğunu sor" dedim. sormuş, bu bilgiler gizliymiş. "dayınla bu konuyu tekrar konuşma" demişler.
işin kötüsü, bana bahsettikleri üyeler içerisinde maliyede memur olarak çalışan ve çirkefliğini bizzat yaşamış olduğum biri de vardı, umarım görevini kötüye kullanıp gariban vatandaşı da tuzağa düşürmemiştir.
hayatta verdiğim boktan kararlara, yanlış hesapladığım işlere üzüldüğüm zamanlarda, bunları görüp şükrediyorum. bir tanıdığın "hayaller rüyalar, inanmak bilmemne" diye facebook sayfasını okuyup moral buluyorum.
bencillik demeyin asıl "kaptırdım, 4 kişi de ben sokayım ki kurtarayım" kafası kötü niyet.
bunlar azerbaycan'a yönelmişler. memleketin suyu kurudu herhalde.
sanırım bu demektir ki, son basamaktakiler -parayı kurtarma ihtimalleri zaten sıfıra yakınsıyordu- üzerine içecekleri soğuk suyu da cepten verecek.
patronuna sen para veriyorsun, tesekkur icin onun firmasindan tatil satin aliyorsun, sonra da patronuna para verme mesleginin egitimini satin aliyorsun. coskuyla, alkislarla, ruhla.
pardon, buna kapılanların patronu yokmuş. e adam doğruya doğru. patronu olsa elemanın parasını almaz, maaş falan verir .
zamanında uzaktan bir akrabam girmişti bu dolandırıcılar kabilesine.. o kadar inanmış o kadar benimsemiş ki sisteme, firmaya toz kondurmuyor ve kim ne derse desen sistemin kazandırdığını ve katılmayanların enayi olduğunu düşünüyordu. günlerden bir gün (normalde hiç aramaz sormaz ama bir baktım telefonumda adı çıktı) beni arıyor. neyse açtım telefonu ve biraz muhabbetten sonra ''müsaitsen bir görüşelim'' dedi. hayırdır? diye sordum başladı anlatmaya konuştu konuştu sonra mutlaka yüz yüze gelmemiz gerektiğini benim için büyük bir fırsat olduğunu falan açıkladı. tabi ben durumu anladım. zaten sosyal medyada dalga geçtiğim ve katılanları uyardığım bir oluşum olduğunu mutlaka zarar göreceğini acilen bırakmasını daha fazla para kaptırmamasını söyledim ve reddettim, sonra kapattık ardından bana mesaj attı..
''1 yıla kalmadan ben villada oturup son model arabaya bineceğim ve sen pişman olacaksın.'' (zehirlemişler beynini o kadar inanıyor zengin olacağına)
aradan 1 sene ya geçti ya geçmedi en son ailesi avukat arıyordu kaptırdıkları paraları kurtarmak için. artık parası bitince faturalı hattan telefon alıp onu satmaya falan başlamış tabi gelir yok gider çok delik günden güne büyümüş ve patlamış.
ben bu durumu hiç yüzüne vurmadım lakin bu ve bunun gibi oluşumlara girenlerin kolay para kazanma isteğine kızıyorum. başkalarını kandırarak para kazanmaktan medet uman insanların sonu böyle hüsran oluyor..
hala devam ediyorlar mı etmiyorlar mı pek bir bilgim yok lakin tek bildiğim bizim insanımızda bu kolay yoldan köşeyi dönme hırsı oldukça bu tarz dolandırıcılar bitmez...
başarılı bir parası fazla olanın cebinden parasını alma yöntemi. bunu da umut satarak başarıyorlar. mega gider öbürü gelir, o gider başkası gelir, bu devran hep döner.
kuzenimin aile meclisinde erken emekli olacağım göreceksiniz diye sağa sola posta koymasıyla haberdar olduğum şirket. zaten aklınız o an başınızdaysa sistemi duyduğunuzda bir sıkıntı olduğunu anlıyorsunuz. neyse umarım akıllanmıştır kendisi.
Hiç arayıp sormayan insanın, bir anda samimi olmaya çalışmasıyla patlak veren senelerdi. Bu işin ilk patladığı ve herkesin birbirini kandırmaya çalıştığı(daha argo bir tabir de vardı ama neyse) zamanlar, adını sanını zor hatırladığım insanlar "canııımmm nasılsın? seni şöyle özledim böyle özledim anlatamam,ah eski günler yaa" deyip böyle 1-2 mesajlaşma ile samimiyet kurup buluşma ayarladıktan sonra, buluşmanın 10. dakikası tak diye önüme laptop koyup "bak şöyle iş böyle iş şu paraları kazanıcaz, milyarder olucaz" diyordu, durumu çakınca mesafeyi koruduk tabi, ne dönemlerden geçtik ya.. "Şöyle arabalarımız olacak, böyle uçacağız, okuyup ne yapacaksın?" diye kandırdıkları arkadaşlarım verdikleri paranın yanmasına mı acısın? Okulu bıraktıklarına mı üzülsünler? Bir de çok ciddi iş yapıyorlarmış gibi takım elbiselerle Simit Sarayı'nda toplantı yapıyorlardı... komik ve üzücü zamanlar. Allahtan aklımız başımızdaymış.