en son 2012 de veda ettiğim, ara ara burnumda tüten, gürültünün eksik olmadığı ama nice aile apartmanlarında görülmemiş en gerçek komşulukların yaşandığı öğrenci köyüdür. öğrencilik + iş hayatı vs derken şaka maka 7 yılımı orada geçirdiğimi fark ettiğimde ne kadar yaşlandığımı yeniden hatırladım. vay arkadaş...
yok yahu gözüme şey kaçtı ondan sulandı... öhöm neyse,... öğrenci köyü dediysem cidden öğrenci, oturduğum apartmanın tüm daireleri 1+1'di. (evet hani şimdi yapımı yasaklanan stüdyo daireler. çünkü insanlar orada hep seks, çünkü insanlar 3+1 dairelerde sevişmiyorlar, çünkü kaç çocuk yapacağımızdan kaç odalı dairede oturacağımıza kadar her haltımıza karışmak zorundalar, çünkü daha fazla yazıp konudan sapmak istemiyorum, ellerim titriyor) dolayısıyla apartmanda yaşayanların neredeyse hepsi öğrenci, geri kalanlarda yakın semtlerde çalışan benim gibi tiplerdi. bazen börek, kek vs yapardım haftasonları, yine öyle bir günde kapı çaldı, açtım. karşımda ara sıra denk geldiğim alt kattaki komşu: -pardon bir tutam tuz alabilir miyim? -tabii ki, hatta börek de vereyim. (biliyorum final zamanı ve zaten görükle'de herkes ama herkes dışarıdan yemek söylüyor ve eminim benim ev dahil bütün kat hatta apartmanın yarısı an itibariyle börek kokuyor, koca tepsi böreği tek başıma zaten bitiremem, başkaları da faydalansın çocuğum, ---anaç mode on---) -... (çocukcağız şok) -tabağı boş getirme sakın! -(hafif kekeleyerek) t tamam, teşekkürler...
bir kaç gün sonra kapı çaldı, delikten baktım yine bizim komşu ve benim tabak dolu ama anlayamadım. yahu ben şaka yapmıştım... tabak dolu olmasa da olurdu... tabak hiç gelmese de olurdu... hafiften utanmış ve şaşkın bir şekilde kapıyı açtım.
-geçenki börek mevzusunu anneme anlattım, tabağı sakın boş gönderme ayıp olur dedi. memleketten zaten bir koli göndereceklerdi, sana da kek yapmış, çok teşekkür ediyor.
ne diyeceğimi bilemedim, gözlerim doldu, tabağı aldım ama keki almak istemedim. ben yapardım kek, o evdeki diğer öğrenciler yesindi o keki. onlar öğrenciydi, ben çalışıyordum, ben yemek yapabilirdim ama onlar o keki finallere çalışırken afiyetle yiyebilirlerdi. o annenin emeği, evladının boğazına düzgün yemek girdiğine sevinip benim için bir şey yapması... hayatımda hiç bu kadar mahçup olmamıştım.
zorla keki elime tutuşturdu ve gitti...
ve yedim. sırf o annenin hatrına, emeğine karşı olan mahçubiyetimden yedim, ve gözüme bir şey kaçtı...
özetle benim hatırladığım görükle budur, şimdi çok değişmiş diyorlar. gözümle görmeden inanmam.
Her daim "yerleşim" adı ile anılan bölgesi hareketli. Bu dediğim yer görükle'nin merkezi zaten. Az önce trafik yüzünden zar zor ilerleyip evime geldim. O kalabalık içinde daha da az oluyor insan. Azım.
Aslinda bir semt/mahalle olmasina ragmen buyuk bir yer. Gun gectikce de buyumeye devam ediyor. Bundan 3 sene onceki hali ile simdiki hali bambaska.
Gerci bu buyume iyi mi kotu mu bilemedim. Trafik fena, evler ic ice falan. Bildiginiz ayri bir cumhuriyet oluyor git gide.
2 sene once karadag'in budva ilinde bir kizla tanistim. Kiz cok kereler turkiyeyi ziyaret etmis. Nerelere gittin dedigimde verdigi cevap suydu: istanbul, izmir, antalya, görüklüü. Bursa değil, görüklüü
uludağ üniversitesi kampüsüne yakın, her zaman kalabalık, hafta sonları trafiğin yoğun olduğu, sevimli sokak köpekleri, renkli kafeleri ile bilinen, üniversite öğrencilerinin yoğun olduğu semt/ köy.