1984 yılında bir turnede james hetfield'a annesinin ölmeden önce hediye ettiği ses sistemleri çalınıyor. Grup olarak zor günler geçirdikleri bir dönem.
Depresyonun etkisi ile yazılmış bir intihar şarkısı.
Life it seems will fade away
Drifting further everyday
Getting lost within myself
Nothing matters no one else
i have lost the will to live
Simply nothing more to give
There is nothing more for me
Need the end to set me free
Things not what they used to be
Missing one inside of me
Deathly loss this can't be real
Can't stand this hell i feel
Emptiness is filling me
To the point of agony
Growing darkness taking dawn
i was me but now, he's gone
No one but me can save myself, but it's too late
Now i can't think, think why i should even try
Yesterday seems as though it never existed
Death greets me warm, now i will just say goodbye
Goodbye
girişindeki melodiyi bilmeyen yoktur, ki eline her akustik gitar alanın çalmak istediği melodidir girişte dinlediğimiz. Metallica'nin altın çağından, Gene trashin mihenk taşlarından bir şarkı. Gitarın akustik tonuyla ilerleyen vokal de bir o kadar güzeldir. Şarkı o kadar iyi ki , sözleriyle falan öğrenmesi en kolay metallica parçasıdır herhalde golden era ?dan. Sanıyorum albümün en ağır topudur aynı zamanda. Hammet ?in bastığı tek bir nota bile boşa gitmez gitarda. İnanılmaz bir senfonidir aslında ritmden, sololarına, rifflerine kadar. Duyabilirseniz, bas gitar da ayrı bir vurucudur.
Metallica ile tanıştığım ilk parçaydı.. O zamanlar youtube üzerinden ac dc, guns n' roses dinlerken sağ tarafta önerilenler arasında kendini göstermişti.. Tıklamam ile uzun bir yolculuğa çıktım.. Artık oblivion eskisi gibi değildi ve olamayacaktı..
kusursuz bir şaheserdir. duygu yoğunluğu bu kadar üst seviyede olup, onu dinleyicisine bu denli eksiksiz aktarabilen bir şarkı daha varsa henüz dinlemedim. tam da ismi gibi başladığı andan itibaren yavaş yavaş karanlığa solan, karanlığa solduran bir şarkı.
en baştaki akustik kısım karanlığa doğru giden bir yolun başlangıcı. üzerine yazılan solo vazgeçmişliğin notalara dökülmüş hali. sözleri ise ayrı bir başlıkta incelenmesi gereken bir konu. bir duygu, kelimeler aracılığıyla ancak bu kadar eksiksiz aktarılabilir. sözlerin ardından duyduğumuz kısım ise artık geri dönüş olmadığının bir sembolü. akabinde tekrar herkesin aklına kazınmış muazzam ritim üzerine yazılmış sözler ve gittikçe yoğunlaşan duygular... artık karanlığa yolculuk kesin olarak başladı. bu yolculukta söylenecek son sözleri james hetfield söyledi ve son ışık demetinin de varlığı sonlandı. her şey biterken, hayat boyunca söylenmemiş sözler de o muhteşem gitar solosunun içerisinde kendine yer buldu ve yolculuk tamamlandı.
metallica'nın en güzel şarkısı hangisi diye sorsanız one derim fakat metallica'nın en sevdiğin şarkısı hangisi diye sorarsanız cevabım fade to black olur.
gördüklerim arasındaki en iyi performansı da şu videoda kendisini gösterir.
life, it seems, will fade away drifting further every day getting lost within myself nothing matters, no one else
i have lost the will to live simply nothing more to give there is nothing more for me need the end to set me free
things not what they used to be missing one inside of me deathly lost, this can't be real cannot stand this hell i feel
emptiness is filling me to the point of agony growing darkness taking dawn i was me, but now he's gone
no one but me can save myself, but it's too late now i can't think, think why i should even try yesterday seems as though it never existed death greets me warm, now i will just say goodbye