etimolojik kökenine göre değerlendirmenin her zaman doğru olmadığı dil öğesi.
özellikle antik kelimelerde buna çok dikkat etmek gerekiyor. çünkü o zamanlar "aaa hayatımızda yeni bir şey var, hadi hemen kelime bulalım buna" şeklinde hareket etmemiş insanlar. bu biraz da fethedilen yerin ibadethanesini kendi dinin ibadethanesine çevirmek gibi bir olay. bina aynı kalıyor ama binanın içindeki din bambaşka bir din.
bir de bazı kelimeler alaycı bir biçimde oluşturulmuş.
tıpkı "orospu" kelimesinin "ru sapid" (yüzü ak) deyimiyle bağlantılı olduğu gibi.
bir de mesela bazen kelimelerin yan anlamları olabilir. mesela 手紙 japonca'da "mektup" anlamına geliyor. el ve kağıt kelimelerinden türetildiği için aynı zamanda tuvalet kağıdı anlamına da geliyor ikinci anlam olarak. yarın bir gün bizden 500 yıl sonraki nesil tuvalet kağıtları bulsa onları mektup kağıdı zannedebilir mesela. "atalarımız bunlara mektup yazıyormuş" tarzı bir manzara gerçekten gülünç olurdu ama eminim.
onun için etimolojilerine göre kelimeleri yorumlamak epey özen gerektiren bir iş.