anathema'nın alternative 4 albümünden bir başka şaheser.
piyanonun tuşlara tek tek basarken vokalle yarattığı atmosfer o kadar güzel ki, ardından bas gitar - davul birlikteliğinin ahengiyle şarkı o kadar iyi akıyor ki... sadece piyano eşliğinde söylenen : "yes, i am falling... how much longer 'till i hit the ground? i can't tell you why i'm breaking down." da akla kazınacak kadar iyi vokal yapılmakta. şarkıda o kadar iyi bir ahnek var ki anlatılabilecek gibi değil aslında. akustik duyduğumuz gitar solosu mesela gelmiş geçmiş en güzeller arasında sayabiliriz her dinlediğimizde. piyanonun melodisini yaylıdan duyduğumuzda insanın canına kast eden o tınıyla birlikte melodi öyle bir içe işliyor ki... şarkının sonlarında viyolinle çalınan melodiyi dinlemek gerçekten de eşsiz bir tecrübe. şarkı vokal performansı olarak üst düzey, lakin piyanonun şarkıya kattıkları, bas gitar partisyonları, muhteşem akustik gitar solosu ve sonlarda duyduğumuz yaylı ( violin) solosu, şarkıyı aynı fragile dreams gibi yapılmış en iyi anathema şarkılarından birisi yapıyor. piyano ve yaylı, muhteşem bir müzik.
Bas gitarın baskınlığı yanında enstrüman ayrımlarının şarkının temposuyla doğru orantılı netliği nedeniyle yaşını belli eden ve thrash'e iyice alışmış bünyeme prodüksiyon zafiyeti yaşatan, armonisi gene akılda kalıcı bir anathema şarkısı. Piyanoyu yerim, yanında o akustik soloyu da cila yaparım; o derece güzeldir ki bir de keman solosu vardır ve işte tüm bunların toplamı gene insanın ruhuna dokunan anathema'dır.
