ilk kez 1951 yılında yayımlanan, yayımlandığı ilk yıllarda sansüre uğrayan ray bradbury romanı. kitap, distopya özelliği gösterir, ray bradbury bu kitabında, kitapların yok olmak üzere olduğu bir dünya kurgulamıştır. kitap, 1988 yılında operaya, 1966 yılında ise françois truffaut tarafından sinemaya uyarlanmıştır. kitaptan,
- neden 451 de 813 ya da 121 değil?
- fahrenheit 451 kitap kağıdının yanmaya başlama sıcaklığıdır.
- bir şey daha sormak istiyorum.
- devam et.
- itfaiyecilerin uzun zaman önce kitapları yakmadığı ve ateşleri söndürdüğü doğru mu?
- "ateşi söndürmek mi? kim söyledi bunu sana?
- yaktığın kitapları hiç okumadın mı?
Gerçekliği öyle güzel yeniden inşa eder ki bu kitapta ray bradbury, onunla siz kafa kafaya yaratmışsınız gibidir bu distopik dünyayı.
Kitapların düşman, tvlerin dost olduğu, realitenin yeniden kurgulandığı bir dünya. Manipüle edilen düşünceler, ve düşüncelerle birlikte değiştirilmiş bir koca tarih. İtfaiyecilerin bile tarihi değişmiş bu dünyada.
Yakmak, ya(sa)k(la)mak...
Bunu da okuyunuz efendim, yasaklanmadan, yanmadan.
aslında bu kitabi okurken benim aklıma "ne kadar az bilirsen o kadar mutlu olursun" düşüncesi geliyor. bu distopya da kitaplar can sıkan bir argüman olarak önümüze sunulmuş. mutluluk arayan bir toplum var ve kitabın mutsuzluk saçtığı boşa vakit geçirmemize neden olduğu sanılıyor. bu yüzden itfaiyeciler amacından saptırılmış artık görevleri kitapları yakmak üzeredir.
düşünmeyen,sorgulamayan, sadece mutlu olmak , tüketmek üzere kurulu bir toplum. öylece ekranlara dalmış halisülasyona girmiş bir toplum...
Alışagelmiş, öğretilmiş bilgilerin sorgulanmasını aktaran kitap. Boşluğa düşmüş, kaçan veya kovalanmakta olan düşüncelerimizi elimize aldığımızda, yeni bir hayata başlarız. Ayrıca kitabın adının fahrenheit 451 olmasının sebebi kitabın tutuşma derecesiymiş.
1984 kitabının benzer bir paralel evrenini anlatan kitaptır yada bu iki kitap aynı mahallede büyüyen iki çocuktur, yalnız 1984 eserine nazaran fahrenheit 451 daha bir "her şey güzel olacak" mesajı vermektedir.
abartıldığını düşündüğüm kitap. ilk başlarda iyi, distopya içinde ezilen insanlar, korku atmosferi iyi sunuluyor, ancak bir noktadan sonra felsefik kitap birden çok klasik bir macera romanına evriliyor. ha okuması güzel eğlenceli de( yav neyse daha da batmadan) okuyun, okutturun.
Kitabın asıl anlatmak istediği şey artık kitaplara değer verilmemesi. Kitap okumayan insanların insanlıktan çıktıkları da alttan alttan enjekte edilmiş okuyucuya. Normâlde roman türündeki kitapları severek okurum; fakat Fahrenheit 451'i okurken biraz sıkıldığımı söyleyebilirim. Belki yaşımın küçük olmasından dolayı, belki de bu tarz yoğun kitaplar okumadığımdan dolayı biraz ağır geldi bana. Hiç bilemiyorum. Peki okuduğum için pişman mıyım? Kesinlikle hayır. Kitapların ne kadar önemli nesneler olduklarını öğrenmek ve öğretmek istiyorsanız okuyun ve okutturun.
♪♫ Altını Çizdiklerim ♫♪ - Mildred bir kitabı tekmeledi. "Kitaplar insan değildir. Sen oku ve ben etrafa bakıyorum, fakat etrafta hiç kimse yok!"
- Belki kitaplar bizi yarım da olsa mağaralarımızdan çıkartabilirler.
kitapta itfaiye birimleri eskiden yangın söndürürken, şimdi kitap yakmak için varlar. en can alıcı noktası da, dikta rejiminin çocuklar üstündeki etkisi. her çocuk rejime körü körüne bağlı, anne ve babalarını ispiyonlayacak kadar.