düğünleri sadece eş dostu muhtelif sebepler ile toplayıp düzenlediğimiz bir eğlence olarak görürsek bence gayet aile yapısı açısından olumlu sonuçları olan aktiviteler.
peki neden ben yapmayacağım oğluma bu düğünü? çünkü pipisinin kitleleri harekete geçirebilecek, insanları coşturacak yeri geldiğinde ağlatacak, uğrunda pastaların kesildiği rakıların limonataların gırla gittiği çılgın bir alet olmasını düşünmesini istemiyorum.
hele hele o esnada sadece işemeye yarayan bir alet için bu kadar yaygara çıkararak çocuğun iyice kafasının karışmasını, ulu orta işemekte bir beis görmeyecek bir kafaya girmesini istemiyorum.
peki babam bana nasıl davrandı?
kendisi yapmıştı sünnetimi. işi bittikten sonra güzel kestim çok yakışıklı oldu dedi. ben de çocuk kafasıyla yaram iyileştikten sonra evde donsuz gezmeye başladım. çünkü artık yakışıklı bir pipim vardı.
bu genetik altyapı ile benim gelecekteki oğlumun neler yapabileceğini aşağı yukarı tahmin ediyorum.
erkek çocuklarının sünnetine dair kutlamadır, sevinç gösterisidir, verilen yemekler sünnetin sağlıklı gerçekleştiği için verilen hayırdır, çalınan sazlar vurulan davullar sünnet çocuğuna moraldir.
belki fazla abartılmaktadır, abartılmalıdır adetimizdir, kültürümüzdür şah şahlı olmalıdır. şahsen kırk gün kırk gece olmayacaksa hiç olmasın deyip reddedilebilen kutlamadır.
Kökleri islamiyet öncesi arap kabilelerine kadar dayanan bir seromoni. Ama neden organize edildiğini hala daha anlamış değilim.
Erkek çocukları üzerinde uzun yıllar sürecek travma yaratmaktan başka hiçbir halta yaramıyor. Oldu da bitti maşallah da niye kutluyoruz? Neden kutluyoruz?
Aşırı saçma. Pilavıydı, etli pidesiydi, pikniğiydi, konvoyu ve iğrenç fotoğraflardan oluşan bir tören. Sünnetçi ile girilen garip diyaloglar ve kendini bilmez akraba çocuklarının iğrenç esprilere maruz kalınması ise cabası.
Babam anlatırdı ara sıra, kendi çocukluğu döneminde narkoz vs. olmadığı için çocuklar acı hissetmesin diye soğan koklatırlarmış. Ne alakaysa artık, soğan bildiğim kadarıyla kafada yapmıyor.
Şahsen ben aklımın başına geldiği zamanlarda bu törene ait içinde yer aldığım bütün delilleri yok ettim. Fotoğraf, kaset, cd hiçbir şey bırakmadım. Sonrasında babamdan ve annemden ayrı ayrı dayak yedim. Üzerinden yıllar geçmesine rağmen travma yaşattı bana bu lanet olası tören.