Ah ozlem, bana hep derdi ‘cok yakisiklisin’ diye.. Disarida bulustugumuz zaman kadinlarin beni yiyecekmis gibi bakislarindan cok rahatsiz olur, kendisini one cikarmak icin ve daha guzel gorunmek icin bol bol makyaj yapar, masmavi gozlerini benden ayirmazdi.. Fakat ben yalnizca dis gorunuse bakarak insanlari yargilamayacak kadar olgun bir insandim.. Ah ozlem bunu fark edemedin.. Voleybol maclarina hep beni davet eder, kazandiklarinda ben seviniyor muyum acaba diye hemen bana dogru bakardi.. Velhasil ozlem, yalnizca bir hayalkirikligi degil bazen derin bir aci; yagmur yagarken acan bir gunes, yaz aylarinda bunaltan sicaklara karsi soguk mavi sulardi.. Saclarima bayilir, ‘ne kullaniyorsun oblivion’ diye surekli sorardi.. Ozlem, ben olgun bir insanim sadece gozlerine, atletik yapina kanmayacak kadar kendisini gelistirmis bir insanim.. Ah ozlem, sen bunu fark edemedin.