1. bir şiiri.

    *****

    bir dumanla dolmuş dünya
    boğucu bir duman
    el yazması bir kitapta
    bir hikaye okudum:
    bakırcılar bir zaman
    bir koca kazan yaptılar.
    bakırcılar gece oldu, evlerine gittiler
    kazan kaldı dükkanda
    sabah ola, aşlar pişe
    sabah ola, o da gide
    bakırcılar gittiler
    kazan kaldı dükkanda.

    kazan bekler
    saatler geçer gece
    bir büyücü gelir girer içeri
    çalıp gider bu kazanı gizlice.

    issız bir dağ başında
    ateş yakar büyücü
    yanma ateşim yanma
    ateşin elinde mi?
    içinde tılsımlı su
    kazanım kaynama
    kazanın elinde mi?
    şeytan gelir, sorar
    kaynattığın kazana
    açlık, ölüm kattın mı?
    kattım.
    fitne, fesat attın mı?
    attım.
    kaynar kazan
    kaynadıkça kara kara
    bir duman
    vurur gider dağlara.

    karşı yatan yüce dağlar
    eğilin de duman geçe!
    dağlar saf, çocuk gibi
    kötülük olduğun ne bile?
    dağlardan esen rüzgar
    dumanı iletin hele!
    rüzgar saf, çocuk gibi
    kötülük olduğun ne bile?

    duman aşar dağları
    azar azar
    şehirlere, köylere
    duman uzar.

    odalara, evlere
    duman sızar,
    gören gözler görmez olur
    duman girer kıvrıla kıvrıla
    insanların kalplerine kadar.

    göz gözü görmüyor bu zamanda
    bu dumanı yok etmenin çaresi
    kitap yazmıyor.
    #49451 kesret | 8 yıl önce
    0şiir