Bugün konuşmacılardan birisi (bkz: selahattin demirtaş) dediğinde milliyetçi gençlerin yuhlaması üzerine yaşlı amca teyzeler gençlere gidip anlattığı bir olaya şahit oldum. Olayın kendisini çok sevimli buldum. Amcalar inatla ve sabırla anlatmaya çalışıyorlardı.
Kitleler hareket içinde öğrenirler. Bugün de yaşadığımız şey bu aslında.
Bugün insanlar çözümün seçim mi sokak mi olduğunu tartışır durumdalar.
Kimi kutuplaşmanın yanlış olduğunu kavrıyor.
Kimi yönlendirme istiyor. Ki chp'den medet umulmayacağını da görüyorlar.
Kimi darbe mi faşizm mi bunu sorguluyor.
Bir çok şeyin sorgulandigi bir direniş.
Gazi üniversitesinden öğrencilerin odtü'ye omuz vermesi gibi durumlara şahit olduğumuz aslında meselenin sadece Ekrem imamoglu olmadığını anlayan bir kitlenin olduğunu görüyoruz.
Gezi parkı ile karşılaştıranlar var ama bu gezi gibi bir hareket değil. Çünkü dönem aynı dönem değil. Bu hareket faşizm koşullarında ortaya çıktı. Ama çıktı.
Zor zamanlardan geçiyoruz.
Ve umut kesilmemesi gerektigini de görüyoruz.
Nerede olursanız olun atmosferi koklayın.
Dahil olun olabildiğiniz her yerde. Çok şey öğrenir çok şey görürsünüz. Biraz da öfkenizi atarsınız be ya.
Ha bu arada yasaklara rağmen gittikçe kalabaliklasiyor.
Dün biber gazı sıkılan Kızılay'da , bugün daha kalabalık bir kitle var.
Öfke bileniyor.
Kurtuluş yok tek başına, ya hep beraber ya hiç birimiz!
