pablo picasso'nun sözüdür. her sanatçının başka bir sanatçıdan fikir çaldığını belirtmek amacıyla söylemiştir. "acemi sanatçılar taklit eder, ustalar çalar" der.
kendisi esasında bu lafı da igor stravinski'den araklamıştır. ne var ki igor bey de bunu t.s. eliot'tan hühütlemiş görünüyor. bay eliot şöyle diyor: "toy şairler taklit eder; olgun şairler çalar; kötü şairler aldıkları her şeyin içine ederken iyi şairler bunu geliştirir ya da en azından başka bir şeye dönüştürür. iyi şair hırsızlığını komple kendine has bir hissiyata sentezler, bu da yırtıp aldığı parçadan tamamen farklı bir şey olur."
sözün kendisi zaten bu araklama trenini onaylıyor görünmektedir.
orijinaline baktığımızda anlıyoruz ki burada söylenmek istenen şey her sanatçının öyle ya da böyle başka sanatçılardan ilham aldığıdır. hatta ilk sanatçıların doğayı taklit ettiği söylenir. burada ilham alınan sanatçının yaptığı şeyi birebir kopyalamaya çalıştığımız zaman onu varılacak üst sınır olarak tanımladığımız için yaptığımız eser her zaman ondan daha kötü bir noktada olacaktır. gerçek sanatçının ilham alırken onun içine kendinden verdiği bir üslupla bambaşka bir şeye dönüştürmesi beklenir. en azından söyledikleri bu. ben katılmıyorum. bana göre reprodüksiyon saygıdeğer bir sanat dalıdır. hatta bazı kopyalar esas eserden bile daha iyidir. nasıl esas eser başka bir nesneyi tarif ediyorsa reprodüksiyon da bir nesne olan esas eseri tarif edebilir. bunda alt/üst tanımlaması görmüyorum.
tabii ben bu sözü ilk duyduğumda çağdaş sanatçıların beş para etmez eserlerle zenginleri kafalayıp yüksek fiyattan satarak paralarını cukkaladıklarını ifade etmek için kullanıldığını zannetmiştim. aslında daha nehafetli ortamlarda mutlaka böyle bir manada da kullanıldığına eminim ancak bahsi geçen durum konusunda internette kaynak bulmak şimdilik mümkün görünmüyor.