peyk'in kurucusu olarak bildiğimiz, 1971 doğumlu güzel insan. 5 kasım salı günü sabah saatlerinde beynine pıhtı atması nedeniyle seferihisar'daki evinde hayatını kaybetmiş. dün gece haberim oldu, fena üzüldüm.
kendisini peyk ile birlikte tanımayanlar, pandemi döneminde işsizlikten kırılan müzisyenler için oluşturduğu olta projesi ve olta dayanışma albüm serisi ile hatırlayabilir. bütün geliri işsiz müzisyenlere aktarılmış olan, bu ülkenin gördüğü en içten kampanyalardan birini hayata geçirmiş insandı. 10 küsur albüm yapılmıştı yamulmuyorsam (çoğu yerde 16. albümü bulabildim, 15.'si bu yılın yaz aylarında satışa çıkmış ama devamı geldi mi, haberini bulamadım). siya siyabend, karanfil, tampon, asfalt dünya, başıbozuk, sinağrit baba gibi isimlerin desteği çok önemliydi. irfan abi her zaman güzel sözler yazabilecek bir müzisyen olmasının yanında, gene her zaman vicdanlı biri olduğunu benim gibi eski hayranlarına gösterdiği gibi, yeni nesil müzikseverlere de göstermeye devam ediyordu.
son yıllarda hamiyet: bir peyk müzikali'ni yazmış, hem kendi geçmişini hem de ülkenin yakın dönem geçmişini fona peyk şarkılarını koyarak nefis bir şekilde sahneye koymuş. izmir'e sadece 1 kere gelmiş oyun sanırım ve izmir sanat gibi berbat bir ses sistemi olan yerde izlemiş millet. nefis yorumları var oyunun. aslı inandık'ı başrole koyup şarkıları da yer yer ona söyletmeleri de güzel. keşke irfan abi hayattayken izleme şansım olsaydı. oyun izmir'e tekrar gelirse ve dikkatinizi çekerse, bi' haber ediverin bana da be lütfen. olmadı birlikte de gider, izleriz.
2000'lerin başında istanbul'un öğrenci festivali adresi olan marmara üniversitesi'nin bahar şenliklerinde peyk'i ilk kez dinleme fırsatı bulduğumda kendilerine "redd mi daha iyi, peyk mi; yoksa whisky ikisinin de atası mı?" diye sorduğum için yıllar sonra pişman olacağım aklıma bile gelmezdi. umarım valhalla'dan aşağıya bakarken bunları yazdığım için bana gülümsüyorsundur şimdi. huzur içinde kal hep.