yine kim ki-duk yine insanın içini büken duygusal gerilim tarzı bir film. çizgisinden ayrılmayarak izleyeni şamarlamayı başarmış.
tefeciler adına tahsilat yapan bir delikanlının hikayesini konu ediyor. korkusuz, vicdandan pek eser kalmayan adamımız kan kusturmaktadır, borçlulara. ne bir ailesi ne bir arkadaşı yoktur. ta ki günün birinde kadının biri annesi olarak tanıtır kendini. ve bütün hayatı değişiverir tüm ezberleri bozuluverir. bir bir hayatına dair sırlar ortaya çıkar, neyin ne olduğunu anlar.
özgünlük, marjinallik akıyor yine filmde, yönetmenden dolayı. bu filmiyle venedik film festivali'nde altın aslan ödülünü almıştır.
ismini, michelangelo'nun da bir örneğini verdiği isa'nın ölü bedenini kucaklayan meryem figüründen alan pieta, insana dair, ona ait olan duyguların sorgulanmasını sağlıyor.
film için denilecekler bunlar, fakat yönetmen bir yerden sonra kendini iyice sanat işine adadı. ve çektiği filmlerde o yönde olmaya başladı. eğer büyük bir hayranı değilseniz boş verin, izlemeyin.