yine kim ki-duk yine insanın içini büken duygusal gerilim tarzı bir film. çizgisinden ayrılmayarak izleyeni şamarlamayı başarmış.
tefeciler adına tahsilat yapan bir delikanlının hikayesini konu ediyor. korkusuz, vicdandan pek eser kalmayan adamımız kan kusturmaktadır, borçlulara. ne bir ailesi ne bir arkadaşı yoktur. ta ki günün birinde kadının biri annesi olarak tanıtır kendini. ve bütün hayatı değişiverir tüm ezberleri bozuluverir. bir bir hayatına dair sırlar ortaya çıkar, neyin ne olduğunu anlar.
özgünlük, marjinallik akıyor yine filmde, yönetmenden dolayı. bu filmiyle venedik film festivali'nde altın aslan ödülünü almıştır.
ismini, michelangelo'nun da bir örneğini verdiği isa'nın ölü bedenini kucaklayan meryem figüründen alan pieta, insana dair, ona ait olan duyguların sorgulanmasını sağlıyor.
film için denilecekler bunlar, fakat yönetmen bir yerden sonra kendini iyice sanat işine adadı. ve çektiği filmlerde o yönde olmaya başladı. eğer büyük bir hayranı değilseniz boş verin, izlemeyin.
sanat tarihinde meryem'in çarmıhtan indirilmiş isa ile birlikte tasvir edildiği matem sahnelerinin genel adıdır. en bilinen örneklerden biri, michelangelo tarafından yapılan pieta roma'da san pietro'da duruyor. ne var ki 1972 yılında Laszlo Toth isimli akıl hastası bir jeologun saldırısına uğradı. çekiç darbeleriyle heykelin eli, burnunun ucu, gözkapağı kırıldı. parçalar, olayın tanıkları tarafından kapışıldı. uzun bir restorasyon süreci geçiren heykel o gün bu gün kurşun geçirmez bir camın arkasında sergileniyor. heykeli değil kendi yansımanızı görüyorsunuz.