Hakkında saatlerce hatta günlerce yazabilecegim grup. Ondan bana bir anı, en güzel hediye, hayatıma kattığı en güzel şeylerden ve aşık olduğum üç şeyden biri bununla beraber aynı zamanda kullanıcı adım. Tahmin edebileceğiniz üzere bütün diskografiyi ezbere biliyorum, coverlar dahil.
Soluk bir geri dönüş belki, bilmiyorum. Merhaba sevgili sözlük.
opeth'i bir ''kendini gerçekleştirme projesi'' olarak görüyorum. neredeyse her albümde kulakla duyulur, büyük tarz kaymaları vardır. müzikal zekalarını geliştirerek, kendilerine özgü olmayı başardıktan sonra bokunu çıkarıp, albümlerin kendine özgün olmalarını sağlayan nadir gruplardandır. zekadan dehaya halleri vardır bu güzel grubun. bu yüzden opeth şudur opeth budur demek için opeth olmak lazımdır diye düşünüyorum. watershed'in ardından metal olmaktan çıkıp daha ''progresif rock'' çizgisine gelmesi ise en belirgin değişiklik olarak değerlendirilebilir. orchid veya morningraise gibi başlangıç albümleriyle ruhumun dargınlığını öfke ve şiddetle darlayacağıma watershed ile içimin gıcırtılarını siktirmeyi tercih edeceğimden ben watershed !! falan diye geziyorum, evet. ama biliyorum ki gerçek opeth bu değil. *
son albümleri sorceress'tan hiç hazzetmediğim favorim olan ex- progressive death metal , yeni progressive rock grubu. bunda grubun kemik kadrosundan sadece mikael akerfeldt ve martin mendez' in kalmasının , aynı zamanda steven wilson etkisinin büyük payı var.
son olarak make opeth growl again diyorum ve girdiyi sonlandırıyorum.
hüzün diyince aklıma ilk olarak draconian ve agalloch gelse de opeth de hüzünlendirme konusunda ilk 3'e girebilir belkim. du bakayım? yok, ondan önce amorphis. en hüzünlü gruplar sıralamamda 4.lüğe geriledi.
Bazen şöyle bir an yaşanır: Bir arkadaşın evindesinizdir veya bir barda, birden uzun zamandır heves edip de dinlemediğiniz bir gurubun şarkısı çalmaya başlar ve o an eve gidip bütün albümleri tekrar dinleyesiniz gelir. Benim için bu örneğin ilk gurubu Led Zeppelin'dir misal. Uzun süre dinlemem, sonra bir yerde duyarım ve oturup kulaklığı takar, iki üç albümü arka arkaya dinlerim...
Opeth de benim için böyle bir gurup, tek fark her duyduğumda "kim lan bu çalan, negzelmiş. Nasıl olmuş da bugüne kadar dinlememişim" tepkisi veriyorum. Oysa ki Opeth'in ilk işleri hariç bir çok albümünü dinlemişimdir çok uzun zaman önce. İşin de kötüsü şu ki, oturup Opeth dinlemeye başladığım da gene keyif alamıyorum. İlla bir arkadaşım çalarken, radyoda, barda vs. Dinlemem lazım tekrar tekrar sevmem için...
sert bir sound ve death vokal ile arada mükemmel clean pasajlar sunan, (bkz: watershed) albümüne kadar kusursuz albümler icra edip sonra tarzını progresif rock şeklinde değiştirip benim gibi hayranlarını küstüren grup.