11 yaşında babaannemle-dedemin bana aylık vermeye başladığı ve miğfer'in payı olarak gelenekselleşecek olan harçlığımdı; milyoner dahi olsam o harçlık verilecekti.
ilkokulda dershane taksitlerimi ödeyendi, bayramlık elbiselerimin sermayesiydi, doğum günü pastamın fonuydu. lisede 2 haftalık harçlığımdı, kimseye çaktırmadan alabildiğim sigarlarımdı. üniversiteye geçtiğimde artan enflasyona inat aylık kentkart paramdı her zaman bir parçamdı.
fakat 100 liranın hassas kalbi türkiye'nin kronik enflasyon sorunlarını kaldıramamıştı, beni bu zamanlara kadar getiren harçlığım kilo vermişti. ilk almaya başladığım zamanın 20 lirasının ederi kadar ya vardı ya yoktu.
ama olsundu bize o haşmetli zamanlarından güzel bir espri kalmıştı en azından, yaa dede 15 yıl önce de bunu veriyordunuz hala bunu veriyorsunuz enflasyona ezdirttiniz beni, dedirtendi.