kişinin hayatında ne kadar boş zamanlar olduğunu anlamasını sağlar. zira bir şeyleri beklerken, mutlu veya canın sıkkın olduğu bir anda artık yapacak hiçbir şey yoktur.
cok romantize edilen bir sey. isteyen insan belirli kliniklerle veya programlarla eroin gibi ilk kullanimdan bagimlilik kazandiran bir maddeyi bile birakabiliyorken hicbir sey yapmadan ben bunu birakamiyorum diyen birisinin yaptigi sadece romantize etmektir, ilgi cekmektir.
akilli telefonlari gectim en ufak bir sus esyasinin yuzeyi zarar gormesin diye kiliflara ve koruyuculara bir suru zaman ve para harciyorsunuz ama sira kendi bedeninizi korumaya gelince oldukca ozensiz davraniyorsunuz. siz insanlar gercekten cok degisik bir canli turusunuz (olumsuz anlamda).
bir süre çevre değişimi yapmayı gerektirebilir. gözlemlediğim kadarıyla arkadaş çevresi sürekli sigara içenler bırakma kararını en fazla birkaç hafta sürdürebiliyor.
günlük ve tutarsa haftalık bırakıyorum kendisini son buluşmamızdan beri. bundan önce 2 yıl hiç buluşmadık çünkü. ondan önce de bilfiil takılırdık. sigarayı bırakmakla ilgili en güzel şey bence nikotin yoksunluğu ataklarının kafası. o baş dönmesi, o vücudun çıldırması, zamanın yavaşlaması, nabzın artması, ellerin-ayakların çılgınca ısınması falan, kafadaki o hafiflik hissi (bazılarında ağırlık oluyor biliyorum). bunu seviyorum ben. günlük-haftalık keyifli eylem velhasıl. en ağır kafa 3. gün bu arada. bu motivasyon işinize yararsa diye paylaşmak istedim.
Sigara içmeyi durdurma eylemi. Yaklasik bir haftadır denemeye çalışıyorum ancak sürekli başarısız oluyorum. Iki gun, bir gun icmeyip bir anligina dayanamayıp alıyorum. Garip olan sabah saat 6 aksam 11 arasi hic sıkıntı çekiyorum. Aklima bile gelmiyor. Ne zaman saat 11'i geçse krize giriyorum resmen. Yine gidip alacagim birazdan. Muhtemelen pisman olacagim.
Romantizme etmeye, edebiyat yapmaya gerek yok, yeterince dirençli bir bünyen var ise zor bir şey değil. Şöyle diyeyim; Sen bu boku(sigara) keyif almak için mi içiyorsun yoksa bu küçük beyaz çubuklar seni kontrol mu ediyor? (bkz:elliott hulse )Hayatının kontrolü her zaman elinde olsun yoksa Sigarayı bırakıp her an aklında olup her an stresle yaşamak hayatını zindana çevirmektir. Öksürerek uyanmaktan sıkıldım bir ay içmedim, şimdi canım istediğinde yakıyorum, ancak puro taraftarıyım. Sonuç olarak sigara beni kontrol etmiyor ben istediğimde içiyorum.
yaklaşık onbeş yıl sigara içtikten sonra sigarayı bırakmış ve bir yıldan fazladır içmeyen bir yazar olarak diyebilirim ki hayatta verebileceğiniz en doğru karar. hayatı yarım yaşıyormuşum da haberim yokmuş.
30 yaşını geçmiş veyahut 30 yaşından sonra yaşayacağını düşünüp ona göre kararlar alan kişinin hedefi olabilir. Canım istediğinde içerim, şu başlığı okumak bile bir sigara yakma istediği başlattı bende. nedense o kadar eminim ki 30umdan sonra yaşamayacağımdan. tek problem organ bağışı sanırım, onun dışında sigarayla bir derdim yok
sanıldığından zor bir iş bana kalırsa. çevrenizde size destek olacak birileri var ise daha kolay denilebilir. ya da bir köye gidin bakkalı olmayan. ancak öyle bırakırsınız sanırım.
genellikle başardığım ama sonrasında bazen irademe yenik düşüp tekrar başladığım en kötü alışkanlık. Şu an bırakmış olma safhasındayım. Umarım bir daha başlamak gibi bir niyetim olmaz.
ölüm korkusu taa içinde hissedildiğinde, bir an bile düşünülmeden ve hiç zorlanılmadan yapılacak eylem. yaşama içgüdüsü, tüm zevklerin ve bağımlılıkların önündedir.
sigarayı tuttuğum avucumu sigara dumanına siper ediyor, dumanı üflerken de başıma iyice yukarı kaldırıp dumanı tavana; olabildiğince uzağa üflemeye çalışıyordum. milli maç olması sebebiyle, stadyum hınca hınç doluydu ve kadın çocukların sayısı da hiç azımsanmayacak kadardı. işte lafa başlarken anlattığım bu anlamsız duman saklama çabası da hemen ön koltuğumda annesiyle birlikte oturan küçük kızdı. hesapta devre arasına kadar sigara içmeyecektim, ancak bu niyetim iki ön sıradaki çocuğun yaktığı sigarayla bozuldu. ben yakınca fark ettim ki, arka sıramdaki adam da yaktı bir sigara. içtiğim sigaradan zevk almak bir yana dursun, her dumanda özsaygımı daha da yitiriyor, kendimden nefret ediyordum. peki zevk almadığım ve insanları rahatsız ettiğimi bildiğim için rahatsızlık duyduğum bu anlarda, neden art arda sigara içiyordum?
cevabı çok basit: ben bir nikotin bağımlısıydım. sigara içmek benim için bir tercih, bir seçenek değildi. hiç abartmıyorum, ikinci sınıf insan statüsünde olduğumu o gün çok açık bir şekilde gördüm.
o gün yaşadığım bu hadiseden sonra, sigarayı yeniden bırakma fikri yeşerdi bilincimde. daha önce sigarayı üç aylık bir süre boyunca bırakmıştım, ta ki şu girdi de itiraf ettiğim aptallığı yapana kadar: (bkz: (gbkz: #111980)) sigarayı bıraktıktan sonra geçen süre ne kadar uzun olursa olsun, içeceğiniz tek bir sigara ile o uzun sürelerin hiçbir hükmü kalmıyor. bu hep söylenir, her yerde yazar. sigarayı daha önce bırakanlar yeni bırakanların sıklıkla telkin ederler bu durumu. ancak anladım ki, bu gerçek sadece kişisel tecrübe ile yerleşiyor akla.
şu an ikinci denememin başındayım, sigarasız geçen ilk günü bitirdim. kafamda bir ağırlık, bir boşluk hissi, odaklanamama hali... evet bunlar var, bunlar olacak. biliyorum tek ama tek bir sebepten kaynaklanıyor bu durum: nikotin yoksunluğu; yani sadece fiziksel bir durum. şunu da biliyorum ki, bugün yaşadığım tatsızlıklar en geç 48 saat sonra bir daha tekrarlanmamak üzere sona erecek. ilk denemem ile şu an başladığım ikinci denemem arasında hissettiğim en büyük fark ne biliyor musunuz? daha önceki aldığım bırakma kararı esnasında, 'ömür boyu bir daha sigara içmeyecek olmam' gerçeğini bir türlü sindirememiştim. ama bu sefer, bu düşünceye inanıyorum ve bu yüzden mutluyum.
tecrübelerimi ve sigaralı geçmişimden kalan hatıralarımı sık sık yazmayı düşünüyorum bu başlıkta. bana motivasyon sağlıyor,
ilk denememde, allen carr'ın kitabını okumuştum ve bırakma sürecim gerçekten çok ama çok kolay olmuştu. bu sefer de, bırakmak istiyorum adlı filmi izledim. hatırlarsınız, bir aralar sinemalarda ücretsiz oynatılmıştı. bununla birlikte allen carr tekniğinin filmini izledim. iki film de, başta bahsettiğim kitabın paltosundan çıkma, başlıca tavsiyem kitabı okumanız. ama: -sigara bağımlığının; esrar, eroin, kokain gibi bağımlılıklardan hiçbir farkı olmadığını kabul etmezseniz -söndürdüğünüz son sigaradan sonra bir ömür boyunca başka bir sigara içmeyeceğiniz fikrini özümsemezseniz bu saydığım teknikler ve filmler hiçbir işe yaramaz.
unutmayın; her devrim sancılıdır. ve bu devrim de kolay olmayacak. gelin; kendinize bu iyiliği yapın.
12 yıllık profesyonel(!) sigara içicisi olarak bu 12 yıl içerisinde bir kez 56 gün bir kez de 33 gün içmedim. Aile cüzdanımı elime alınca bırakacağım demiştim eşime; cüzdanı eşim aldı, bir kez elimi bile sürmeden çekmeceye koy diyerek doğruyu büktüm ve hala içiyorum. Artık evde bebek olursa içmemek üzere kendimi kandırıyorum ama bakalım ne olacak.
benim yıllar önce yaptığım eylem... gerçi ne içmişliğim vardı da neyi bıraktım, en iyisi anlatayım.
1997 yılının aralık ayında askere gittim. 1998 yılının ocak ayında ise er eğitim birliğinde eğitim çavuşu olduğumda sigara içmeye başladım. öncesinde, üniversitede öğrenciyken arkadaşlardan otlandığım ya da daha önce lisede evden çalarak içtiğim sigaralar olmuştu. ama hepsi özentiden ibaretti ve hiçbir zaman paket alarak sigara içmemiştim. ta ki asker olana kadar.
8 ay kısa dönem askerlik yapmış birisi olarak 7 ayım paket satın alarak ve ciddi anlamda sigara tüketerek geçti. günde 1 ya da 2 paket içen bir insan oldum. ne kadar becerebildiğimi bilmesem de içiyordum işte bir şekilde. nasıl içmez ki insan. 200 tane acemiyle aynı koğuşta yatıp nasıl sigara içmez...
askerden sonra ise ailemin yanına döndüm. her ne kadar 23 yaşında bir adam olsam da aileme ben sigaraya başladım diyemedim. hafiften ara verip 1998 yılının ekim ayında bankacılık kariyerinin yanı sıra kendi evimde yaşamaya başladığımda sigara macerama da devam ettim. kısa camel ya da kısa marlboro light içiyordum. evim iş yerine oldukça yakındı. işten koşa koşa eve geliyor, bir şeyler yiyip soluğu bilgisayarın başında alıyordum. bir yandan web tasarımı, bir yandan irc, bir yandan delta force, bir yandan kurbaga.com.... paketler nasıl bitiyordu hiç anlamıyordum. hele ki bazı geceleri geçirdiğim terasta (kulzos yazarlarının öykü denemeleri/#54558) votkanın yanında 2-3 paket bittiği oluyordu. gündüz iş yerinde içememenin acısını gece evimde hayli hayli çıkartıyordum.
sonra bir gün, dişlerimin sararmaya başladığını fark ettim. hoşuma gitmedi. hem de hiç. ve kendi kendime, "akşam eve gelene kadar içmiyorsun, sabah işe gidene kadar da içmeyebilirsin" dedim. mantıklı geldi kulağıma. "tamam ulan" diyip içmeyi bıraktım. yirmi sene geçti üzerinden. hala içmiyorum. ama hala kendi kendime konuşuyorum. "tabi ki!" "niye konuşmayalım?" "bizi bizden iyi kim anlar?" "hiç..." "olm kaç kişisiniz lan?" "ya bi sus"
uzunca bir süredir bırakıyorum. ulan o nasıl bir cümle derseniz; bırakmak için önce azalttım... günde bir kaç taneye sonra da günde bire falan düştü. hatta içtiğimde baş dönmesini bırak parmak uçlarıma doğru bir uyuşma hissediyordum, o zaman anladım "ulan bu zehirmiş bildiğin" diye. kimi zaman 5-6 gün hiç içmedim. çok piç bir durum benimkisi aslında. ulan sigara içen adam günde bir iki sigarayla yapamaz. ama yüzdüm yüzdüm dananın kuyruğuna geldim ama o kuyruğu da koparamadım tam.
nikotin bağımlılığı kısmını geçtim yani bu süreçte. geriye sigara içmeden yaşamaya alışmak kaldı.
bırakacak insanların bir kısmına tavsiyem şu. özellikle de benzer durumdaysanız gidin kendinize (bkz: kent white) alın bir paket. içindeki nikotin oranı 0, 1 mg. ulan insan içine bile çekemiyor. dudak tiryakisi sigarası gibi resmen. duman bile boğazınızdan aşağıya gidecek kadar bile değil. sanki oyuncak ya da sahte sigara yapmışlar. bildiğin fake! bundan 10 bile içseniz vücudunuzun nikotin ihtiyacını tatmin edemezsiniz. ama el alışkanlığını atamayanlar için bire bir. hatta bırakmak isteyenler bununla da başlayabilir. nikotin tolerasyonunuz minimuma inecek üç beş günde.
belki herkesin değil ama kimilerinin işine yarayacaktır bu sigara. birinci elden kendim biliyorum. o yüzden kesin bilgi yayalım.
tanım: dünyanın en çok abartılan eylemlerinden bir tanesi.
istek ve karalılık ile çok rahat bırakabileceğiniz eylemdir.
1 ay 6 gün oldu. bırakma gazını allen carr'ın kitabından aldım, kitap bitince son darbe ise hiçbir zaman içmemi istemeyen, çok sevdiğim bir arkadaşımla FaceTime yaparken söndürüp atmam oldu, son dumanım onunla olsun daha anlamlı olur diye yaptım. (böyle ufak detaylar bozmak istemeyeceğiniz ve o ana özel olan şeylerdir, bir daha ilk seferki tadı vermeyecektir)
kitabı tavsiye ederim güzel bir anlatımla kaliteli şekilde soğutuyor.
hayatımda hiç sigara içmemiş olsam da, bir şeker bağımlısı olarak bağımlılığın nasıl bir illet olduğunu bilirim. çok çok zor bir eylemdir ama eğer 1-2 gün içmemeyi başarırsanız özgüveniniz artacaktır ve gözünüz açılacaktır. siz sigarayı değil sigara sizi yönetiyor. şu hayatta hiçbir katkısı yok size aksine deli gibi zararı var. (bkz: kafada bitirmek)
