çok güzel bir eleştiri filmidir. müzikleri çok yerinde kullanılmış olmak beraber sondaki o malum sahneyi izlemek çok zordur*. her ne kadar bu film vizyona girdiğinde ilkokul ikinci sınıfa gidiyor olmamdan dolayı eleştiri gelebilecekse de biz de buna benzer hayatlara şahit olduk. ortaokul zamanımı hatırlıyorum da filmdekine çok benziyor, lise de keza öyle. filmdekiler kadar zor değildi elbette ve şükürler olsun ki lakin çook fazla değişiklik olmamıştır yıllar içerisinde. okullar hala hapishaneler gibi, eğitim kurumlarından çok sindirme kurumlarına daha çok benzetmekteyim.
okan bayülgen'nin göndermeleriyle zevke getiren bir yanı da vardır.
düzenleme: mahalle kültürü konulu benzer bir film için (bkz: bornova bornova)
nil karaibrahimgil, manga, badem, özlem tekin, babazula gibi o dönemin en çok ses getiren * müzisyenleri tarafından da güzelleştirilince, tadından yenmez olmuş. bu berbat sistemin ne kadar kokuşmuş olduğuna dair böyle bir film bir daha çekilebilir mi, ben sanmıyorum. olgunluk sınavı ile üniversitelere çocuklarımızı göndereceğimiz bir türkiye dileğiyle.