kütahya'nın izbe bir köyünde doğan; yönetmen, senarist ve oyuncu.
sinemaya çok değişik bir pencereden bakmış, adeta yaşamının her saniyesinde sinemayı yaşamıştır kendisi. en azından ben öyle hissediyorum diyebilirim. türkiye'nin yetiştirdiği en farklı, aykırı kişiliklerden bir tanesidir. elindeki kısıtlı imkanlarla hatta tek bir kamerayla kısa filmler çekmiş, çektiği bütün filmlerle de ödül almıştır. tek uzun metrajlı filmi olan 2003 yılında çektiği "karpuz kabuğundan gemiler yapmak" adlı otobiyografik filmdir. 2009 yılında ikinci uzun metrajı olacak "bozkırda deniz kabuğu" filminin senaryosunu yazarken, beynindeki tümör yüzünden vefat etmiştir maalesef!
karpuz kabuğundan gemiler yapmak filmi ile türkiye ve dünyada sayısız ödüle layık görülmüştür. bunların içinde istanbul film festivalinde, en iyi film ödülünü aldıktan sonra yaptığı konuşma beni derinden etkiler. usta şöyle seslenmiştir salondakilere " bu filmi eşim ayşe'ye adamıştım. bu ödülü de onun adına alıyorum. ben sinema yapmak için onu 'buradaki birçok insanın tanımadığı yoksulluğun içine ittim' yalnızca sinema yapayım diye, o benim her şeyime katlandı. büyük yönetmen o." ödül törenini izlemek isteyenler buraya tıklayabilir.
her yazdığı, her söylediği şey büyük anlam ifade eder benim için. büyük sözler etmiştir usta. sinema hakkında " eğer lumiere kardeşler sinemayı biraz daha geç icat etselerdi, inanıyorum ki sinema burada bu köyde icat olurdu" ve "derdi olmaya sinema yapamaz. dert gerekir!" demiştir. kendisi hakkında çekilen intihar ederdim belgeselini, müşfik kenter'in seslendirmesiyle buradan izleyebilirsiniz. ne demek istediğimi anlayabilirsiniz belki..
"gımıldayan resimler beni hala heyecanlandırıyor" diyen ustaya, keşke yaşıyor olsaydın da gımıldatsaydın resimleri diyebiliyorum ancak. aynı topraklar içinde yaşamış olmaktan gurur ve kıvanç duyduğum birkaç kişiden biridir. bu yazıyı da ustanın güzel bir sözü ile bitireyim o zaman;
"benim bütün hayatım çocukluğuma yakılmış bir ağıttır."