Din büyüklerinin hal ve hareketlerini övme, kerametlerinden bahsetmek maksadıyla oluşturulmuş dini-tasavvufi edebiyatın bir türüdür. 11. yüzyıl itibariyle ilk örneklerine rastlanmaktadır.
Şeyh uçmaz, mürit uçurur sözünün tastikleyici türüdür. Menakıpnamelerde Söz konusu olan gerçek kişiler olmasından kaynaklı efsanelerden ayrılır. Özünde gerçeklik, yer ve zaman bildirmesi onları kısmi olarak tarihi belge niteliğine kavuşturuyor.
