1996 senesinde trabzonspor - fenerbahçe arasında oynanan şampiyonluk maçında , trabzonspor 'un 2-1 kaybetmesi neticesinde iki trabzonspor taraftarının hayatına son verdiği, bir şehrin yaşayabileceği en büyük trajedilerden birisinin yaşandığı tarihtir.
Oradaydım. Dün gibi hatırlıyorum; 2-3 gün öncesinden muhtelif şehirlerden taraftarlar gelmiş, kapılar açılır açılmaz girebilmek için stadyum etrafında çadırlarda konaklamışlardı. Kapılar açıldığında takriben sabah 7:00 gibi girebilmiştik stadyuma. Fakat bir terslik vardı; yol tarafı kale arkasına hiçbir taraftar alınmamıştı. Trabzon' a deplasman taraftarının gelmediği, gelemediği ;avni aker cehennemi diye bir tanımın hakim olduğu dönemler. 2000 polis, bir o kadar da jandarmanın stadyuma giriş yapmasından sonra anlaşıldı işin aslı. Fenerbahçe taraftarı, tarihinde ilk kez trabzon'a deplasmana gelmiş ve dönemin demirbaş gruplarından 1907 gençlik , unifeb 56 otobüs ile Trabzon'a çıkartma yapmıştı. Güvenlik sebebiyle turnikelerde bekletilmemişler; ana çıkış kapısından topluca içeri alınmışlardı. Avni aker'de ömründe bordo maviden başka bir renk görmemiş bizler, sarı lacivert giymiş yaklaşık 2500 taraftarı görünce önce şaşırdık, sonra hoşumuza gitti. Ne güzel; rakip takım taraftarı gelmişti. Üstelik fenerbahçe taraftarı ve şampiyonluk maçı. Maç boyunca sadece "ali şen başkan, fenerbahçe şampiyon." diye tezahürat etmelerine cevap vermekle uğraşırken, trabzonspor sahada resmen fenerbahçe'yi eziyordu. Milli takım 11'ine 7 futbolcu verdiğimiz dönemler. Rüştü 'nün rüştü olduğu maçtı. Neler çıkardı neler; hami' nin sağdan, soldan, ortadan attığı frikikler mi dersiniz, ceza sahası içinden atılan şutlar mı dersiniz; tek başına bir dev gibi duruyordu kalesinde Rüştü.
İlk golü (bkz: abdullah ercan) ile bulduk ve 1-0 öne geçtik. Beraberlik de şampiyonluğa yettiği için gözümüz hiçbir şeyi görmüyor, atılan meşaleler neticesinde gerçekten de göremiyor duruma geliyorduk. (bkz: şenol güneş) denen zeka yoksunu herif sağ olsun; önce (bkz: oğuz çetin) 'in enfes frikik golü, sonrasında da (bkz: erol bulut) 'un asisti neticesinde (bkz: aykut kocaman) 'ın attığı şampiyonluk golünden sonraki sessizliği hiçbir yazar, müzisyen, ressam tasvir edemez. (bkz: aykut kocaman) bile maç sonunda, "böyle bir ortamda sevinemem." demiş ve sezon sonunda ilk golün sahibi (bkz: oğuz çetin) ile birlikte istanbulspor 'a gönderilmişlerdir.
Herkes katliam beklerken, trabzonspor taraftarı (ben dahil), fenerbahçe'yi alkışlamıştık ve kişisel tarihimin en önemli günü olmuştur.
Not : Fenerbahçe, alnının akıyla, aslan gibi akıllı oyunuyla ve biraz da şansın yardımıyla şampiyonluğu sonuna kadar haketmiştir; helal-i hoş olsundur.