balkan savaşında averaj takımı olmamız, batılı devletler bilim ve fende yardırıp giderken bizim nargileye abanmamız, hürriyet ve itilaf'ın halka inememesi, burun reis'in liderlik vasfının olmaması, enver paşa'nın harikulade bir bıyığının olması gibi nedenlere dayalı olarak ittihat ve terakki'nin 23 ocak 1913 günü hükümetin ağzına diz atması olayı.
bu olayın öncesinde; "abi muhtıra?" "sağ ol canım, yeni verdim..." şeklinde lakırdılar istanbul sokaklarında meme olmuştu. 'bana ne ben de bunu saymıyorum' düsturuyla koltuk kapmaca oynanan bab-ı ali için yurtiçi kargo çalışanları isyan eder olmuş, "adam sipariş veriyor, kargosunu getiriyoruz bakıyoruz ya hükümet değişmiş ya ölmüş. biz de ekmeğiminiz peşindeyiz" şeklinde şikayetvar'a şikayetler döşemiş change.org'da kampanyalar başlatmışlardı.
enver paşa bab-ı ali'ye vardığında destekçilerinin "sık bakalım, sık bakalım, biber gazı sık bakalım" sloganlarıyla ruhu şenlenmişti. o sırada a haber, izinsiz gösteri düzenleyen gruba zaptiye müdahalesi, başlığıyla haber girmekteydi.
enver paşa, girip medeni insanlar gibi konuşmak kastıyla mekana dalmış, maruzatını bildirmeye başlamıştı ki yakup cemil sol kanattan ibrahim üzülmez gibi akıp harbiye nazırı nazım paşa'ya sohbetin ortasında sıkmış, enver paşa'yı da çıldırtmıştır. ne kadar avrupa görmüş, eğitim almış olsan da günün sonunda böyle fevri yol yordam bilmez tiplerle ihtilal yapmak zorunda olması da enver paşa'nın bu dünyadaki sınavıydı herhalde. meseleyi sıka sıka gitmek, ucuna da taramalı gibi bir şey takmak olarak görenlerle yola çıkmak zorunda olmanın bedelini bir süre daha ödemiştir sanıyorum.