Türk eğitim sistemi olması gerekenden daha fazla kafaya takar bu ingilizce sözcüklerin telaffuzunu. Çocukların Amerikan İngilizcesine olabildiğince yakın, tek kalıptan çıkmışcasına, mükemmel telaffuz etmelerinin beklenmesi şahsımca büyük bir sorun. Dil bilgisini ve telaffuzu, akıcılık ve düşündüğünü aktarmanın önüne koydukça; ileride yabancı insanlarla olan iletişim zorlanır. Bir amerikan'ın karşısında yanınızda Meksikalı arkadaşınız sular seller gibi ama telaffuz hak getire konuştuğunda siz içinizden gülüp dalga geçerken, bir sonraki cümlenizde relative clause'u nerede kullansam diye düşünürken, bir bakmışsınız sohbet siz yokmuşsunuz gibi devam eder. Siz kendi telaffuzunuzla rahat olmadığınız için konuşmaya çekinirken, friend'e friend diye arkadaşınızın çoktan sohbeti ilerletmiş olduğunu gördüğünüzde bunun ne kadar saçma olduğunu anlarsınız aslında.
Siz Hintli birisini anlayacağım diye uğraşırken, o size bütün hayatını anlatır. Sizse bu verb burada olmaz yahu diye düşünürsünüz içten içe. Ve anlatacak hiçbir şeyiniz kalmaz.
O yüzden yeni ingilizce öğrenecek kişilere tavsiyem, telaffuz ve dil bilgisinden daha çok konuşurken rahatlığa ve akıcılığa odaklanmalarını tavsiye ederim. Zira karşınızda doğrusunu konuşan insanı gördükçe beyniniz kendi kendine konuşmasını düzeltir, konuştukça daha perfect bir ingilizceye yol alırsınız. Ve bu kanaatimce, tüm diğer diller açısından da geçerlidir.
Umarım karşınızda konuşmanızla dalga geçmeyecek kişiler olur.