bambaşka bir quest için yolumuza devam ederken tali yollardan bir ses geldiğinde bir teyzenin yardımına koştuk. teyze, kendisini rahatsız eden doğaüstü bir varlıktan yakınıyordu, asla o varlığı göremediği için de algılarını açacak bir mantar karışımı yaptığından bahsetti. teyzeye yardım etmeyi kabul ettiğimizde, aynı varlığı aynı yolla görebilmemiz için bize de mantar karışımından içirdi. ve olağanüstü bir şey oldu, roach bizimle konuşmaya başladı! roach'un dilini anlayabildik ve bütün quest boyunca kendisiyle sohbet ettik, unutulmaz bir enstantane idi tüm oyun boyunca yaşananların içinde. geralt "seni bazen çağırdığımda okyanusların ötesinden bile gelebiliyorsun da nasıl oluyor bazen bir çite takılıp oradan çıkamıyorsun?" diye sordu mesela, roach "herkesin bir sınırı vardır geralt!" dedi. ehehe, oyun yapımcıları, eklenti pakedinde kendi buglarıyla çok güzel dalga geçmişler, hepsini bir roleplay mantığı içinde gülünecek ayrıntılar haline getirmişler. mesela roach'u sürerken "run, roach!" diyen geralt'a roach "ben ne yapıyorum allahın cezası?" diye yanıt verdi o quest'te, ya da mesela heyecanlı heyecanlı iz sürerken o da izleri koklayıp fikir beyan etti. mesela bize, bazen onu yırtıcı hayvanların arasında bırakıp gittiğimiz için trip attı. çok iyi bir dost ve çok sadık bir hayvanmış meğer. ben her glitch'te, her bug'da "off roach yaaaa..." diye sinirlenirdim o güne kadar. o günden beridir roach'u yeşilliklerin yanında, güvenli bir şekilde bırakıp onu öptükten sonra görevlerime devam ediyorum, evet, öptükten sonra, geralt'ı yanına kadar götürüp kendim öpücük sesi çıkarıp öyle ayırıyorum geralt'ı roach'tan, komple kafayı yedik biz.
--
spoiler --