Bir akdeniz havzası ağacıdır. Akdeniz havzasında da en çok ülkemizde kızılçamların oluşturduğu ormanlık alanlar mevcuttur. Sıcaklığa ve kuraklığa dayanıklı olan bu ağaçlar bol güneşi seviyormuş. Dallarından yaşlanıp dökülen iğne yapraklar orman tabanında kuru ve yanma konusunda hassas bir tabaka oluşturuyor. Bu durum bu ağaçların olduğu bölgelerde yangın çıkma ihtimalini arttırıyor. Yangına önlem olarak kızılçamlar kendi ekosistemini korumak için kozalağını adeta bir uçak karakutusu gibi koruyormuş.
İhtiyaç olmadığı veya uygun şartlar oluşmadığı zamanlarda kızılçam tohumları toprak üstünde yıllarca filizlenmeden kalabiliyormuş. Yangın durumlarında ise ağaç olağanüstü bir durumla karşılaştığını farketmiş veya o yönde evrimleşmiş olacak ki yangınlarda bile bozulmayan tohumunun üstündeki koruyucu ilk kabuk açılıp filizlenmeyi kolaylaştırıyor hatta ilk yağmurla beraber bir gelişim süreci başlatıyor. Ortalama olarak 40-50 yıl içinde yanan ormanlar eski görüntüsüne kavuşabiliyor.
Bizim için uzun sürecek o çirkin yangın sonrası görüntü tabiat için elbet bir anlam ifade etmiyor ama bir an önce tekrardan yeşil görmek istediğimiz alanlara farklı türden ağaç dikilmesi kızılçamların geleceğini tehlikeye atmakta. o yüzden yangın yerine yine kızılçam tohumlarının serpilmesi ve tabiata biraz zaman verilmesi gerekiyor.