bir felsefi öğreti olarak kalıplaşmış tanımlara sahip olsa da, kadercilik, insanın çaresizliğinin felsefesidir aslında.
"her şeyin, alın yazısına göre önceden belirlenmiş olduğuna, insanın bu önceden belirlenmiş olan alın yazısını değiştiremeyeceğine inanan dünya görüşü..." diyor tdk sözlük anlamı olarak. bir felsefi akım olarak da tanımı bu şekilde geçmektedir.
bu tanım, kalıplaşmış yorumların dışına çıkıp bakanlar için bir anda şekil değiştirir. aslında ne bir felsefedir, ne de yorumlanması gereken bir düşünce sistemi...
kadercilik, insanın çaresizliğine uydurduğu kılıftır veya kadercilik, insanın çaresizliğini kabullenmesidir
bizim insanımızın çokça kullandığı iki söz öbeği vardır; "hayırlısı" ve "nasip kısmet". bu iki öbek, yaşadığı her başarısızlık ve kötü olay için başkasını suçlamaya eğilimli olan insanımız için kurtarıcı rolü üstlenen; tüm iyi olaylarla birlikte üstü kapalı bir şekilde kötü olayları da tek ve yegane olanın yazdığına, yani tanrı'nın çizdiği kadere atfeden sözlerdir.
"ne gelir ki elden" der özellikle büyüklerimiz "yaradan böyle uygun gördüyse." yaşanan olaylar karşısında insanın aciz olduğunu kabul etmesi ve boyun eğmesidir kadercilik. ilk ve son sebep gibi her şeyin sebebi tanrı'dın ve insan acizdir onun buyruğu karşısında. güçsüzdür. ne yaparsa yapsın değiştiremez.
duvar dibine çöküp, titreyen elleriyle sigarasını içmeye çalışan bir insanın çaresizliğine olan küfrüdür aynı zamanda. "nasip kısmet" dediği her anda, kaderini çizene ve kabullenmeye zorlayana edilemeyen sayısız küfürdür aslında.